NVvR in het land

Werkdruk, flexplekken, een gevoel van ontheemding. Dat waren de belangrijkste onderwerpen die ter sprake kwamen tijdens de bezoeken die de NVvR de afgelopen maanden aflegde. Rechters en officieren van justitie maken zich zorgen. Een korte impressie.   

“We moeten geen morrende professionals zijn,” zei een raadsheer tijdens een van de bezoeken die de NVvR organiseerde in juni en juli. “Maar dat zijn we wel.” Waar de onvrede mee te maken had? Werkdruk, dat ten eerste. Chronisch overwerken put rechters en officieren uit. De kwaliteit van het werk heeft er onder te lijden. Tijd voor reflectie is er nauwelijks. Dat betekent ook dat rechters onderling minder contact hebben. Waar de gerechtsvergaderingen voorheen ruimte boden om met elkaar van gedachten te wisselen, is iedereen momenteel vooral druk met het afdoen van zaken. Het bestuur staat op afstand, wat afstandelijkheid tot gevolg heeft. “Waarom loopt de president nooit meer even langs?” vroeg een raadsheer zich hardop af. “Waar zijn de hofborrels gebleven?” En het werk verandert. “Wij staan in de frontlinie van maatschappelijke meningen. Mensen zijn steeds kritischer. Ze zijn beter geïnformeerd – of slechter, net hoe je er tegen aan kijkt – en dat heeft invloed op ons werk. Mensen delen meningen via social media, men gaat los op Twitter, nadat er een uitspraak is gedaan. Wij reageren schichtig op wat er allemaal wordt geschreven. Wat wil men nu eigenlijk van ons?”

Voor ons als vereniging is het belangrijk deze geluiden te blijven horen. Wij zullen daarom de komende maanden gerechten en parketten blijven bezoeken om te horen wat er bij u leeft. Graag horen we van u waar wij welkom zijn. Neem contact op met Miek Smilde, beleidsadviseur, m.smilde@rechtspraak.nl.